Objawy poronienia

Bezsilność, smutek, uczucie pustki…  to emocje, z którymi mierzy się kobieta po poronieniu.  Bez względu na czas, w którym do niego dochodzi, poronienie jest niezwykle trudnym doświadczeniem dla każdej kobiety. Burza emocjonalna, gorączkowe poszukiwanie przyczyny straty, obwinianie samej siebie. Bez odpowiedniego wsparcia rodziny, mogą stać się przyczyną poważnych problemów, a nawet doprowadzić do depresji. Poniżej wyjaśniamy czym jest poronienie, jakie są najczęstsze przyczyny i objawy poronienia. Gdzie szukać pomocy i jak radzić sobie z tak wielką startą.

1. Poronienie
2. Jak wygląda poronienie?(objawy poronienia)
3. Przyczyny poronienia
4. Ciąża po poronieniu
5. Poronienie – musisz to wiedzieć
6. Jakie masz prawa
7. Jak sobie radzić ze stratą?

 

Poronienie

Z medycznego punktu widzenia poronieniem określa się zakończenie ciąży przed 22 tygodniem jej trwania.

Warto wiedzieć:
Strata dziecka po 22 tygodniu ciąży określana jest jako poród przedwczesny

Lekarze ginekolodzy wyróżniają kilka rodzajów poronień:

• Poronienia samoistne – utrata ciąży z przyczyn naturalnych (np. zakażenie dróg moczowych, stany zapalne szyjki macicy, niedobór progesteronu i inne).
• poronienia nawracające (nawykowe) – utrata ciąży trzeci raz z rzędu. Dlatego są one podstawą do przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki
• poronienie wczesne – poronienie, do którego dochodzi w pierwszych tygodniach ciąży (I trymestr). Jest ono następstwem oddzielenia się jaja płodowego od błony śluzowej macicy
• poronienie późne – poronienie, do którego dochodzi miedzy początkiem drugiego, a trzecim trymestrem ciąży. Na skutek skurczy dochodzi do pęknięcia pęcherza owodniowego. W związku z tym powoduje to rozwarcie szyjki macicy i wydalenie płodu i łożyska z organizmu kobiety.

Jak wygląda poronienie? (objawy poronienia)

Najczęstsze objawy poronienia – wśród nich wyróżnia się:

• krwawienie
• przedwczesne odejście wód płodowych
• ból w podbrzuszu podobny do bóli menstruacyjnych
• również skurcze macicy

Ważne:
Krwawienie to najczęściej pierwsze możliwe objawy poronienia.

Inne objawy poronienia (występujących zdecydowanie rzadziej) – do nich zalicza się:

• podwyższona temperatura
• dreszcze
• upławy ropne
• stan zapalny błony śluzowej
• bóle w krzyżu i sztywnienie karku
• uczucie niepokoju
• zmniejszone ciśnienie tętnicze.

Warto wiedzieć:
Nie każde krwawienie w ciąży musi oznaczać poronienie. Bardzo ważne jest jednak, aby nie bagatelizować żadnych sygnałów, płynący ze strony naszego organizmu.

 

Przeczytaj także: Miesiączka w ciąży – czy jest bezpieczna Kiedy udać się do lekarza

Przyczyny poronienia

Przyczyny poronienia mogą mieć swoje podłoże w uwarunkowaniach biologicznych, medycznych lub środowiskowych. Zdarza się również, że pomimo przeprowadzonych badań, ustalenie przyczyn poronienia nie jest możliwe.

Wśród  najczęstszych powodów utraty ciąży wyróżnia się:

• wady genetyczne płodu – to jeden z najczęstszych powodów utraty ciąży, w jej wczesnych tygodniach. Ponieważ nadmiar, lub niedobór chromosomów, będący wynikiem nieprawidłowego przebiegu procesu zapłodnienia, prowadzi do samoistnego poronienia.
• wady macicy – to wszelkiego rodzaju nieprawidłowości w macicy (polipy, mięśniaki, endometrioza, zrosty)
• infekcje (bakteryjne lub wirusowe) – gwałtowny wzrost temperatury ciała kobiety, w wyniku toczącej się w jej organizmie infekcji, może być przyczyną poronienia. W szczególności niebezpieczne dla płodu są: Chlamydia, różyczka, wirus opryszczki, Toxoplasma.
• Zaburzenia hormonalne – przyczyną utraty ciąży może być również niewystarczająca ilość progesteronu, hormonu odpowiadającego za przygotowanie śluzówki macicy do procesu zagnieżdżenia komórki jajowej
• czynniki toksyczne – w postaci m.in.: alkoholu, tytoniu, promieniowania jonizującego, metali ciężkich (ołów, rtęć) z pewnością mogą prowadzić do utraty ciąży
• czynniki psychiczne – przyczyną poronienia mogą również stać się urazy psychiczne, stres, nadmierny strach przed ciąża lub jej startą
• zaburzenia krzepnięcia – zakrzepy w naczyniach żylnych oraz tętniczych i włoskowatych (małych), powodujące zamknięcie naczynia w obrębie łożyska, prowadzą do oddzielenia kosmówki od ściany macicy, w wyniku czego dochodzi do poronienia
• zaburzenia metaboliczne – w przypadku zaburzeń metabolicznych, lekarze zwracają szczególną uwagę na choroby przewlekłe np. cukrzycę, choroby nerek, tarczycy lub wątroby
• czynniki immunologiczne – zdarza się, że zarodek znajdujący się w jamie macicy, zostaje rozpoznany przez organizm kobiety, jako pewnego rodzaju tkanka obca. W standardowych warunkach rozwoju zarodka, organizm kobiety toleruje jego obecność, wytwarzając przeciwciała blokujące tzw. komórki niszczące. W szczególnych przypadkach (immunologiczne podobieństwo obojga rodziców) w organizmie kobiety, nie zostają wytworzone przeciwciała blokujące. Dlatego powodują one niszczenie zarodka przez układ odpornościowy kobiety
• czynniki mechaniczne – niektóre badania ginekologiczne (inwazyjne badania prenatalne) niosą za sobą pewne, bardzo niewielkie ryzyko poronienia np. amniopunkcja (ryzyko utraty ciąży w wyniku przeprowadzenia badania jest mniejsze niż 1%).

 

Ciąża po poronieniu

To, czy i jak szybko, kobieta po poronieniu, zajdzie w ciążę zależy od wielu czynników. W przypadku poronienia samoistnego istnieje duża szansa, że miesiączka, a wraz z nią płodność pojawi się szybko (4-6 tygodniu), a kobieta zajdzie w upragnioną ciążę i urodzi zdrowe dziecko bez problemu.

Jeżeli jednak kobietę dotykają tzw. poronienia nawykowe (trzy poronienia pod rząd) może okazać się, że zajście i donoszenie kolejnej ciąży, nie będzie łatwe. W przypadku gdy poronienie było związane z hospitalizacją i wykonaniem zabiegu łyżeczkowania, czas kolejnych starań o zajście w ciążę powinien zostać skonsultowany z lekarzem.

Ważne:
Bez względu na to, czy do poronienia doszło tylko raz, czy kobieta boryka się z poronieniami nawykowymi, zawsze konieczna jest odpowiednia diagnostyka. Ma ona na celu wskazanie przyczyn problemów w donoszeniu ciąży.

 

Poronienie – musisz to wiedzieć

• aż 80% poronień ma miejsce w I trymestrze ciąży
• wśród wszystkich poronień około 15-20% to ciążę kliniczne, czyli ciąże, które zostały potwierdzone badaniami laboratoryjnymi oraz wywiadem medycznym przeprowadzonym przez lekarza
• najwięcej poronień (około 50%) ma miejsce przed implantacją, czyli zagnieżdżeniem zarodka. Często zdarza się, że kobieta nawet nie wie, że była w ciąży, a krwawienie wynikające z poronienia, łączy z krwawieniem menstruacyjnym
• nie każde krwawienie, w trakcie trwania ciąży, oznacza poronienie
• zdarza się, że poronienie przebiega bezobjawowo (kobieta dowiaduje się o stracie w trakcie badania ultrasonograficznego)
• proces poronienia może trwać nawet kilka dni
• o poronieniu mogą świadczyć m.in. silne skurcze, ból w podbrzuszu porównywalny do bólu menstruacyjnego oraz silne bóle pleców
• zdiagnozowanie poronienia, bez względu na to, w którym tygodniu ciąży do niego doszło, może potrwać nawet kilka dni
• powrót płodności kobiety po poronieniu (w tym czas, w którym pojawi się miesiączka) jest bardzo indywidualną sprawą i zależy od indywidualnych uwarunkowań organizmu.

Jakie masz prawa?

Pamiętaj, że bez względu na czas zakończenia ciąży, w przypadku poronienia, masz określone prawa, których nikt nie może cię pozbawić!

1. Rejestracja urodzenia dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego – każdy szpital, bez względu na to, w którym tygodniu ciąży nastąpiło poronienie, ma obowiązek wystawić dokument w postaci Karty Martwego Dziecka, który jest podstawą do sporządzenia przez Urząd Stanu Cywilnego Aktu Urodzenia dziecka (na dokumencie znajdzie się adnotacja, że dziecko urodziło się martwe). Tak sporządzony dokument, zastępuje Akt Zgonu, który nie zostaje już sporządzany.

Ważne!
Prawo do rejestracji urodzenia dziecka przysługuje zarówno w przypadku poronienia (porodu) w szpitalu, jak i w domu oraz w przypadku poronień (porodów) poza granicami kraju. Nawet jeżeli dany kraj nie przewiduje takiego prawa, ze względu na zbyt krótki okres trwania ciąży. W przypadku poronienie w domu, dokument wystawia instytucja (szpital/lekarz/położna) do której kobieta zgłosiła się po stracie dziecka. W wyniku poronienia za granicą, za wystawienie niezbędnych dokumentów, odpowiada konsul.

2. Urlop macierzyński lub zasiłek macierzyński (świadczenie wypłacane przez ZUS w przypadku osób bezrobotnych) – bez względu na to, w którym tygodniu ciąży doszło do poronienia, kobieta po zarejestrowaniu narodzin dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego, ma prawo do urlopu lub zasiłku macierzyńskiego (w zależności od ubezpieczenie, jakie ją obejmuje). W przypadku poronienia (urodzenia martwego dziecka) urlop lub zasiłek przysługuje kobiecie przez 8 tygodni, od dnia porodu.

3. Pochówek dziecka – kobieta ma prawo pochować dziecko (lub jego szczątki) niezależnie od tego, w którym tygodniu ciąży nastąpiło poronienie. To prawo przysługuje każdej kobiecie, którą dotknęła strat, niezależne od faktu zarejestrowania dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego.

4. Zasiłek pogrzebowy – zasiłek pogrzebowy przysługuje jeżeli dziecko zostanie zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego, a jego wypłata jest niezależna od tego, w którym tygodniu ciąży nastąpiło poronienie.

5. Otrzymanie informacji i dokumentacji medycznej, zachowanie tajemnicy lekarskiej oraz poszanowanie godności kobiety, która doświadczyła starty.

Ważne:
Powyższe przepisy bardzo często nie są respektowane przez szpitale i lekarzy w nich zatrudnionych. Największe problemy mają kobiety, które poroniły w początkowym tygodniu ciąży. Personel medyczny zasłania się wtedy brakiem możliwości wykonania badań koniecznych do ustalenia płci dziecka. Jest ona jest konieczna do rejestracji dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego.

 

Jak sobie radzić ze stratą?

Najważniejsze, bez względu na to, w którym tygodniu ciąży doszło do poronienia i jakie były jego przyczyny, jest wsparcie najbliższych. Każda kobieta powinna pozwolić sobie na przeżycie żałoby po stracie dziecka. Rozpacz i opłakiwanie straty to ważny krok w otrząsaniu się z tragedii. W tym okresie, pełnym bólu, smutku i bezsilności, niezwykle ważne jest zrozumienie oraz rozmowa z najbliższymi. Również pomocny dla kobiety po stracie dziecka, może okazać się  kontakt z innymi kobietami/parami, które doświadczyły straty (grupy wsparcia, fundacje, poradnie psychologiczne).

---

Autor: